با سلام
سه ماه بعد از به دنیا اومدن دخترم متوجه شدیم که سی پی هست! با آزمایشات معلوم شد که در دوران جنینی سایتومگالو ویروس به مغزش صدمه زده. الان دخترم یکسالش و اسپاتیک چهار اندام و یا به عبارتی فلج مغزی میباشد، گردن گیری مناسب نداره، نابینا و دارای آتروفی مغز و همچنین دارای تشنج است. نمیشینه و راه نمیره و چیزی دستش نمیگیره و نمیخنده.
علاقه زیادی به دخترم دارم و از اینکه اونو تو این وضعیت میبینم عمیقا ناراحتم. نمی تونم خودمو با شرایط دخترم وفق بدم. برای رسیدن به ارامش درونی باید در وهله اول شرایط دخترمو قبول کنم اما ناتوانم! درون من پر از نفرت شده است. نفرت نسبت به زمین و زمان و حتی نفرت به بازی و شادی کودکان سالم. اطرافیان من رو به بچه دوم دلگرم میکنن اما تنها حسی که نسبت به فرزند دوم دارم فقط و فقط نفرت است! آیا مشاوره کمکی به من میکنه که از احساسات منفی تخلیه بشم و به آرامش برسم؟!
لطفا جواب سوال منو از طریق ایمیلم ارسال کنید